Wystawa „Wenecja – Odcienie Miasta – Biennale Architektury”

„Wedle niektórych hipotez miasto to największe z ludzkich osiągnięć – w swej strukturze przynależne krajobrazowi kulturowemu zbudowanemu przez człowieka, przeciwstawiane pozostaje swobodzie naturalnej kreacji przyrody. Wśród niezliczonej mnogości niekiedy trudnym jest wskazanie cech przesądzających o tożsamości każdego z nich. Część istnieje jak bezimienne, wyimaginowane miejsca, których nigdy nie doświadczymy. Pozostają wyobrażeniem w przestrzeni, niekiedy także w czasie. Jednak w tym niemalże niezliczonym zbiorze ludzkich skupisk odnaleźć można tych kilka, które wyróżniają się niczym gwiazdy połyskujące jaśniej na nocnym niebie. Kilka nazwano „globalnymi”, informując nas, iż już jakiś czas temu przekroczyliśmy granicę pozwalającą na postrzeganie ich skali. Kilka zapisało się w historii, pozostając jej świadkami w czasie, niemymi i głuchymi wobec braku mieszkańców. Kilka tętni życiem wielokulturowego tygla niezależnie od naszych poglądów i etnicznego kręgu przynależności. Na tle tych megastruktur, uwidaczniających obrazy współczesności, wskazać można jedno, które
od lat pozostaje osobliwością. Jednocześnie martwe i tętniące życiem. Stare, a jednak zaskakujące nowymi widokami. Zbudowane z drewna, kamienia i cegły, rok w rok tonące głębiej w odmętach laguny. Miasto–kobieta, zmienne, wielobarwne, o różnych odcieniach.
Projekt w swych założeniach ma charakter dwoisty. Z jednej strony jest reportażem ukazującym w autorskich spojrzeniach obrazy wyjątkowej i rozpoznawalnej na świecie przestrzeni miejskiej. Z drugiej– owo miejsce inspiruje do poszukiwań widoków i powidoków skrywanych gdzieś pomiędzy precyzją cyfrowego obiektywu, a nieoznaczonością wyobrażeń odbiorców: 1 miasto, 3 tematy, 8 autorów, 30 widoków, nieskończenie wiele odcieni…”.